نکاتی پیرامون ماه صفر

در واپسین دقایق غروب آخرین روز ماه محرم، هلال ماه صفرالمظفر در آسمان پدیدار مى گردد و فرا رسیدن این ماه ظفرمند را به جهانیان مژده مى دهد.

سید بن طاووس(ره) در کتاب شریف ” الاقبال”، براى رؤیت هلال ماه صفر، این دعا را توصیه نمود: اللّهم انت الله العلیم الخالق الرازق، و انت الله ‏القدیر المقتدر القادر…

هم چنین براى روز سوم ماه صفر انجام دو رکعت نماز را تاکید و توصیه نمود، که در رکعت اول پس ازحمد، سوره فتح (انّا فتحنا لک فتحاً مبیناً( و در رکعت دوم پس از سلام نماز، یکصد بار صلوات بر پیامبر و آل پیامبر(ص) ، یکصد مرتبه لعنت بر آل ابى سفیان و یکصد بار استغار بگوید و هر حاجتى دارد از خداوند متعال درخواست نماید.

در برخى از منابع آمده است که ماه صفر، معروف به نحوست مى باشد ولى صحت این گفتار چندان روشن و بى خدشه نیست.

به هرحال، از براى رفع نحوست، هیچ چیزى بهتر از تصدقات و ادعیه و استعاذات وارده نیست و اگر کسى خواهد محفوظ بماند از بلاهاى نازله در این ماه، در هر روز ده مرتبه بخواند این دعایى را که محدث فیض( روح الله روحه) در خلاصه الاذکار ذکر فرمود: یا شدید القوى، و یا شدید المحال، یا عزیز، یا عزیز، ذلت بعظمتک جمیع خلقک، فاکفنى شّر خلقک، یا محسن، یا مجمل، یا منعم، یا مفضل، یا لا اله الاّ انت، سبحانک انى کنت من الظالمین، فاستجبنا له و نجیناه من الغم، و کذالک ننجى المؤمنین، و صلى الله على محمد و آله الطّیبین الطّاهرین

محدث جلیل القدر، آیه الله شیخ عباس قمى(ره (در این باره گفت: بدان که این ماه (صفر) معروف به نحوست است و شاید سبب آن، واقع شدن وفات رسول خدا(ص) است درآن، هم چنان که نحوست دوشنبه به این سبب است و یا به جهت آن است که این ماه، بعد از سه ماه حرام (ذى قعده، ذى حجه ومحرم (واقع شده که در آن سه ماه، حرب و قتال نبوده و در این ماه شروع به قتال مى نمودند و خانه و منازل از اهلش خالى مى شد و این هم یک سبب است در وجه تسمیه آن به “صفر”.

به هرحال، از براى رفع نحوست، هیچ چیزى بهتر از تصدقات و ادعیه و استعاذات وارده نیست و اگر کسى خواهد محفوظ بماند از بلاهاى نازله در این ماه، در هر روز ده مرتبه این دعا را بخواند .

ماه صفر دومین ماه قمری پس از محرم است.

برای ایمنی از بلاها در ماه صفر، دعای زیر هر روز ده مرتبه خوانده شود:
یا شَدیدَ الْقُوی‏ وَیا شَدیدَ الْمِحالِ یا عَزیزُ یا عَزیزُ یا عَزیزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِکَ جَمیعُ خَلْقِکَ فَاکْفِنی‏ شَرَّ خَلْقِکَ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَ اِنّی‏ کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ‏ الطَّیِّبینَ الطَّاهِرینَ! (مفاتیح الجنان)

ای سخت نیرو، و ای سختگیر! ای عزیز، ای عزیز، ای عزیز! خوارند از بزرگی‏ات همه خلقت. پس کفایت کن از من شرّ خلق خودت را، ای احسان بخش! ای نیکوکار! ای نعمت بخش! ای عطا دِه! ای که معبودی جز تو نیست! منزّهی تو! به راستی من از ظالمانم. اجابت کردیم برایش و نجاتش دادیم از غمّ و همچنین نجات دهیم مؤمنان را، و رحمت کند خدا بر محمّد و آل پاک و پاکیزه‏اش!