این مانیتورها واقعا به چشم مان آسیب می زنند !

این مانیتورها واقعا به چشم مان آسیب می زنند !
هیچ‌کس نمی‌تواند با یقین بگویید که آیا نگاه‌های طولانی مدت به صفحه‌نمایش‌های دیجیتال، تاثیر سوء روی بینایی دارد یا خیر! اما به طور حتم می‌توان گفت این کار به چشم فشار می‌آورد و موجب خستگی و سستی چشم می‌شود.

گری هیتنگ – دکتر بینایی و دبیر ارشد وب‌سایت AllAboutVision.com – در این راستا می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌تواند با یقین بگویید که آیا نگاه‌های طولانی مدت به صفحه‌نمایش‌های دیجیتال، تاثیر سوء روی بینایی دارد یا خیر! اما به طور حتم می‌توان گفت این کار به چشم فشار می‌آورد و موجب خستگی و سستی چشم می‌شود.»

سستی چشم دیجیتال، که گاهی با عنوان اختلال بینایی کامپیوتری نیز شناخته می‌شود، محرز و مسلم است. این عارضه موجب خشکی و حساسیت زیاد چشم، تاربینی، خستگی چشم یا حتی دردهای سر، گردن و کمر در اثر استفاده از کامپیوتر یا موبایل است. احتمالا خود شما هم این دردها را تجربه کرده‌اید و به‌خوبی می‌دانید در چه مورد صحبت می‌کنیم.

بر اساس گزارشات سال ۲۰۱۵ کمیته بینایی ایالت متحده آمریکا، حدود ۶۱ درصد از آمریکایی‌ها پس از استفاده طولانی از کامپیوتر و وسایل الکترونیک، دچار تنبلی و سستی چشم می‌شوند. به این معنی که از هر سه نفر، دو نفر به این عارضه دچار هستند. حالا اینکه این مساله در طولانی مدت چه آسیب‌هایی به چشم می‌رساند در ادامه صحبت خواهیم کرد، اما میان بیشتر مردم و کاربران وسایل دیجیتال عمومیت دارد.

سستی چشم در طولانی مدت موجب چه آسیب‌هایی می‌شود؟

به این دلیل که دستگاه‌های دیجیتال از خود نور HEV (که نور آبی نیز نامیده می‌شود) متصاعد می‌کنند، نگاه‌های طولانی به نمایشگرهای موبایل و تبلت می‌تواند موجب آسیب جدی و دایمی به چشم بشود. نور HEV، بخشی از نور قابل مشاهده توسط چشم است که شامل نورها و امواج نوری کوتاه نیز هست که همه آنها به بافت‌های زنده بدن آسیب می‌رسانند.

دکتر هیتینگ می‌گوید: «بسیاری از متخصصان بیماری‌های چشم به تاثیرات منفی نورهای پرانرژی که قابل مشاهده هستند (HEV) واقف هستند و در درمان‌های خود آن را لحاظ می‌کنند. در مطالعات علمی انجام شده روی بینایی حیوانات، مشخص شده نورهای HEV بافت‌های سالم شبکیه چشم را از بین می‌برند و در طولانی مدت موجب از بین رفتن سیستم مولکولی شبکیه چشم می‌شود. ادامه این روند حتی می‌تواند در بزرگسالی موجب نابینایی نیز بشود.»

نورهای آبی (HEV) از خورشید و لامپ‌های ال‌ای‌دی نیز منتشر می‌شوند، اما هیچ‌کدام از ما برای ساعات طولانی به آنها چشم نمی‌دوزیم و مستقیم به آنها نگاه نمی‌کنیم.

آیا مادرها درست می‌گفتند: «نزدیک تلویزیون نشین چشمات ضعیف می شه»؟!

احتمالا همه مادر کودکی این دیالوگ را زیاد شنیده‌ایم که: «از تلویزیون فاصله بگیر … اینقدر نزدیک تلویزیون نشین!». مادرها همیشه این جمله را تکرار می‌کردند و اصولا هم گوش هیچ کودکی به این حرف‌ها بدهکار نیست و کار خودش را می‌کند. اما این جمله کاملا علمی است. نورهایی که از صفحه‌های الکترونیک منتشر می‌شوند، نورهای مضر و خطرناک HEV دارند و موجب عارضه سستی چشم می‌شوند.

دکتر هیتینگ همچنین معتقد است: «میزان نور HEV که هر فرد دریافت می‌کندبه فاکتورهای بسیاری بستگی دارد از جمله می‌توان به تکنولوژی نمایشگر، اندازه نمایشگر، نور صفحه نمایش و فاصله‌ کاربر از نمایشگر و طول مدت استفاده اشاره کرد. با اینکه گوشی‌های هوشمند نمایشگرهای کوچکی دارند، اما بیشتر از پانل‌های تلویزیون نور HEV منتشر می‌کنند و در نتیجه، بیشتر به چشم کاربر آسیب می‌رسانند.»

بخشی از مشکل این است که کاربر هنگام استفاده از این دستگاه‌ها، پلک خود را بازتر می‌کند و کمتر پلک می‌زند. بعلاوه، تمرکز و خیره نگاه کردن به نمایشگر برای مدت طولانی از یک فاصله واحد، موجب خستگی چشم می‌شود.

چقدر از زمان خود را پای نمایشگر می‌گذرانید؟

بر اساس گزارش سال ۲۰۱۴ میلادی Mary Meeker، نسل میانه آمریکایی (۱۶ تا ۴۴ سال) حدود ۴۴۴ دقیقه یا ۷٫۴ ساعت از روز خود را به نگاه کردن به صفحه نمایش‌های طولانی سپری می‌کنند؛ حدود ۱۴۷ دقیقه تلویزیون، ۱۰۳ دقیقه کامپیوتر، ۱۵۱ دقیقه موبایل و ۴۳ دقیقه تبلت.

بر اساس آمار رسمی، کاربران بیشتر از اینکه در طول شبانه‌روز بخوابند، زمان خود را به نگاه کردن به نمایشگر سپری می‌کنند. میانگین خواب آمریکایی‌ها (بین سن ۲۵ تا ۵۴ سال) حدود ۷/۷ ساعت است.

خیلی از مردم شغلشان به‌گونه‌ای است که باید دایم پای کامپیوتر باشند و همین مساله موجب می‌شود تا بیشتر از راه رفتن، غذاخوردن و افعال ساده زندگی، وقت خود را پشت کامپیوتر بگذراند. بر اساس گزارش کمیته بینایی‌سنجی، یک‌سوم بزرگسالان بیش از ۹ ساعت از روز را مشغول استفاده از وسایل دیجیتال هستند اما نوع استفاده آن در سنین مختلف با هم فرق دارد.

درصد جمعیتی که بیش از ۹ ساعت از وسایل دیجیتال استفاده می‌کنند به شرح زیر است:

• ۲۶ درصد Baby Boomerها: متولدین سال ۱۹۴۶ و ۱۹۶۴ میلادی
• ۳۲ درصد Gen Xerها: متولدین سال ۱۹۶۵ و ۱۹۸۰ میلادی
• ۳۲ درصد Millennialها: متولدین سال ۱۹۸۱ و ۱۹۹۶ میلادی

با این درصدها خیلی جای تعجب ندارد که عارضه سستی چشم در حال افزایش است.

افزایش درصد استفاده از وسایل دیجیتال، گرایشات کاربران را تغییر داده است و موجب افزایش نزدیک‌بینی در کاربران می‌شود. این وضعیت در سراسر جهان در حال بحرانی شدن است. گزارش موسسه ملی چشم نشان می‌دهد ۳۴ میلیون آمریکایی از اختلال نزدیک‌بینی رنج می‌برند و اگر این روند به همین منوال ادامه داشته باشد این رقم به ۴۰ میلیون نفر در سال ۲۰۳۰ میلادی خواهد رسید.

چگونه می‌توان از ابتلا به این اختلال پیشگیری کرد؟

نگاه کردن‌های طولانی به صفحه نمایش شاید نابینایی در پی داشته یا نداشته باشد، اما بدون شک، موجب سستی چشم می‌شود. برای پیشگیری از این اختلال دکتر هیتینگ چند توصیه مهم دارد:

۱٫ فاصله خود را از نمایشگر زیاد کنید (به اندازه طول بازو) و تا حد امکان به نمایشگر نزدیک نشوید.
۲٫ هنگام استفاده از موبایل هم تا حد امکان آن رادر فاصله دورتر از چشم نگه دارید. فونت گوشی را بزرگ گنید تا مجبور نشوید برای خوانایی متن آن را به چشم خود نزدیک کنید.
۳٫ هر ۲۰ دقیقه یکبار، ۲۰ ثانیه به چشمان خود استراحت دهید و به فاصله دور نگاه کنید؛ به فاصله ای حدود ۶ متر. این قانون به نام ۲۰-۲۰-۲۰ در میان چشم‌پزشک‌ها شناخته می‌شود و موجب آرامش بیشتر ماهیچه‌های فوکوس چشم، آرامش ماهیچه‌هایی که موجب همگرایی چشم‌ها می‌شود.

۴٫ آزمایش چشم بدهید. حتی کوچک‌ترین بیماری‌های چشمی می‌تواند به افزایش ریسک ابتلا به سستی چشم دیجیتال منجر شود. از چشم‌پزشک یا بینایی‌سنج بخواهید تا بهترین نوع عینک برای این منظور را به شما معرفی کند. شاید بد نباشد از عینک‌های مخصوص کامپیوتر استفاده کنید تا اشعه کمتری به چشمان شما برسد.
۵٫ عینک‌هایی که مانع از عبور نورهای آبی می‌شوند، گزینه‌های خوبی برای استفاده از کامپیوتر هستند.
۶٫ مطمئن شوید که عینک شما لنز ضدبازتاب و پوشش AR داشته باشد. حذف بازتاب نور از لنزها می‌تواند موجب افزایش زاویه دید و کاهش سستی چشم شود.
۷٫ بیرون بروید و بازی کنید.