ساعد هدایتی از زندگی کاری اش می گوید

مخاطبان تلویزیون ساعد هدایتی را بیشتر در آثار مهران مدیری دیده‌اند، هر چند او با کارگردانان دیگر هم همکاری کرده است.

او در سریال‌های مرد هزار چهره، باغ مظفر، شب‌های برره، جایزه بزرگ، پاورچین، نقطه‌چین، دردسر والدین، به کجا چنین شتابان، سه پنج دو و ساختمان ۸۵ بازی کرده است.

هدایتی را این روزها در سریال«آخرین بازی» ساخته حسین سهیلی‌زاده می‌بینیم. او در این سریال نقش یک سرمربی به‌نام قیدی را بازی می‌کند که بعد از آن‌که بوستانی (بهاره افشاری) مدیریت باشگاه فوتبال را به عهده می‌گیرد، با مشکلات زیادی روبه‌رو می‌شود. با او درباره بازی در این سریال به گفت‌وگو نشستیم.

شما در سریال آخرین بازی نقش سرمربی فوتبال را به‌عهده دارید. آیا این ورزش دغدغه خودتان هم است؛ یعنی با شناخت ذهنی این نقش را بازی کردید؟

من خیلی اهل فوتبال نیستم. البته تیم استقلال را از قدیم دوست داشته‌ام و هنوز هم این علاقه را دارم. حتما الان با این حرف پرسپولیسی‌ها با من بد می‌شوند، ولی در مجموع مثل همه ایرانی‌ها تیم ملی را دوست دارم و دلم می‌خواهد همیشه پیروز میدان باشند.

به نظرم بازیگر باید بتواند هر نقشی را که به او واگذار می‌شود بخوبی ایفا کند. نباید موضوع اثر نمایشی برایش فرق کند که ورزشی است یا اجتماعی. بازیگر باید با تمام انرژی نقشش را ایفا کند.

وقتی فیلمنامه سریال آخرین بازی را خواندم، خوشم آمد و از نقش سرمربی استقبال کردم. به نظرم فیلمنامه خیلی دقیق نوشته شده است و نکات جذاب زیادی دارد. ضمن این‌که خوشحال بودم با آقای سهیلی‌زاده کار می‌کنم.

همیشه کارهای او را دنبال می‌کنم و دوست داشتم روزی با او همکاری کنم‌که خوشبختانه این شرایط برای بازی در سریال آخرین بازی فراهم شد. این‌که چقدر در ایفای نقش قیدی موفق شده‌ام، قضاوت به عهده بینندگان است.

در مجموع همیشه سعی می‌کنم نقش جدیدم با کارهای قبلی‌ام متفاوت باشد. بنابراین قبل از ایفای هر نقش یک شناسنامه طراحی می‌کنم سپس نقش را بازی می‌کنم.

برای این‌که با حال و هوای کار سرمربیان فوتبال آشنا شوید، تحقیقات میدانی هم برای ایفای نقش انجام دادید یا اطلاعات‌تان به فیلمنامه خلاصه می‌شد؟

هنگام ضبط این سریال که هنوز هم تصویربرداری آن ادامه دارد یک کارشناس فوتبال داریم و او قبل از ضبط هر صحنه آگاهی لازم را به ما می‌دهد. ضمن این‌که فیلمنامه با جزئیات نوشته شده و آقای سهیلی‌زاده هم به‌عنوان کارگردان بازیگران را هدایت می‌کند. ایشان تاثیر زیادی در نوع بازی من و دیگر بازیگران این سریال دارند.

کدام ویژگی قیدی را دوست دارید؟

من همیشه دوست دارم نقش‌های مثبت بازی کنم و قیدی هم شخصیت‌ مثبتی دارد. او به کارش اهمیت می‌دهد، اما برایش پاپوش‌ درست می‌کنند تا او را درگیر حواشی کنند و به قول معروف زیر آبش را بزنند. من مثبت بودن قیدی را دوست دارم که با وجود حواشی، تن به کار خلاف نمی‌دهد.

شما بسیارتجربه بازی در سریال‌های طنز‌‌ دارید، برایتان سخت نیست‌ در یک اثر طنز، نقش جدی را بازی کنید، چون شخصیت قیدی جدی است؟

واقعیت این است که نقش‌های جدی را بیشتر از طنز دوست دارم. بازیگر باید انعطاف‌پذیر باشد تا بتواند نقش‌های متفاوت را بخوبی بازی کند، چون در غیر این صورت در ایفای یک نقش ثابت کلیشه می‌شود. نقش مثبت و منفی فرقی نمی‌کند، بلکه درست در آوردن نقش مهم است تا برای مخاطب باورپذیر باشد.

گرچه در طول این سال‌ها در سریال‌های طنز بازی کردم، اما در سریال‌هایی مثل ساختمان ۸۵ به کارگردانی مهدی فخیم‌زاده، سایه‌روشن ساخته آرش معیریان و به کجا چنین شتابان ابوالقاسم طالبی هم عهده‌دار نقش‌های جدی بودم.

حتی در سریال طنز مرد هزار چهره هم نقش یک قاضی را بازی کردم که جدی بود.بنابراین از کارهای جدی نسبت به طنز بیشتر استقبال می‌کنم. البته این را هم بگویم که طنازی‌ در خونم هست و توانستم با راهنمایی‌های آقای مدیری ظرفیت‌های طنزم را شکوفا کنم. در سریال آخرین بازی هم نقشم جدی است، اما فضای کار طنز است.

بازی در کارهای طنز سخت‌تر است یا جدی؟

به نظرم بازی در کارهای جدی مشکل‌تر است، چون در طنز بداهه‌پردازی و خلاقیت، نقش بسزایی دارد و بازیگر می‌تواند از این نظر ملموس‌‌تر و روان‌تر بازی کند. ولی این مساله در کارهای غیرطنز وجود ندارد و آنجا کارگردان است که اجازه بداهه یا هر مورد دیگری را می‌دهد. برای همین بازی در کارهای جدی کمی دشوار و اصولی‌تراست.