تاریخچه آرایش مو

به طوری که از قدیمی ترین آثار و مدارک تاریخی بر می آید، مردان و زنان از روزگاران کهن، موی سرشان را آرایش داده اند. نکته جالب توجه این است که آرایش موی سر، هیچگاه نشانه تمدن پنداشته نشده است.

نژاد های اولیه و غیر متمدن بشر در سراسر جهان همواره توجه فراوانی به موی سر خود کرده اند.

به نظر می رسد که موی فردار، حتی در روزگار باستان جالبتر از موی صاف بوده است. برای فر دادن موی مردان و زنان، از برخی وسایل مصنوعی نیز استفاده می شده است. مردها ریش خودشان رانیز فر می زده اند.

با گسترش تمدن در جوامع انسانی، روشهای فر دادن موی سر نیز متنوع تر شد. مثلا در دوره رنسانس، استفاده از سنجاق برا فر زنی، حنا برای رنگ کردن و کلاه گیسهای ابریشمی، در سراسر اروپا رواج یافت.

به بیان دیگر مردها بقدری به داشتن موی بلند و آراسته علاقه مند بودند که هنری هشتم پادشاه انگلستان دستوری صادر کرد که به موجب آن تمام مردها مجبور شدند موی سرشان را کوتاه نگهدارند.

ولی در عوض به ایشان اجازه داد که ریشهای زیبا بگذارند. و سبیل شان را هر چه می خواهند تاب دهند.

وقتی جیمز اول در سال ۱۶۰۳ میلادی بر تخت سلطنت انگلستان نشست، مردها دوباره موی سرشان را بلند و فر دار کردند.

رسم کوتاه نگهداشتن موی سر در نزد مردها به طور قطع در سده نوزدهم پذیرفته شد. اما زنها از صدها سال پیش به داشتن موی بلند خو گرفته بودند، زیرا در این مدت همواره به ایشان گفته می شد که موی سر، نشانه قله افتخار در جمال ایشان است.

باوجود این، بد نیست بدانید که کوتاه کردن موی سر در دربار لوی چهاردهم پادشاه فرانسه رواج داشت و در دربار جیمز اول پادشاه انگلستان نیز مد بود.