انفجار بمب اتمی آمریکا در هیروشیما (۱۹۴۵م)

در روز ۲۶ ژوییه سال ۱۹۴۵ میلادی آمریکا به ژاپن یک اولتیماتوم می دهد: یا تسلیم یا نابودی. در روز ۲۸ ژوییه ژاپن اولتیماتوم آمریکا را رد می کند.

آمریکا که به طور مخفیانه به بمب اتمی دست یافته بود و دست به آزمایش هسته ای زده بود از قدرت تخریب وحشتناک این سلاح جدید مطلع بود اما ژاپن نمی دانست چه فاجعه ای در انتظارش است.

پس از اینکه هری ترومن رییس جمهور امریکا تصمیم به بمباران اتمی هیروشیما گرفت دستور داد بمباران این شهر متوقف شود تا آثار مخرب بمب اتمی کاملا مشهود باشد.در آن زمان تمام شهرهای بزرگ ژاپن آماج بمباران های هوایی آمریکا بودند.

در روز ۶ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی در ساعت ۲و۳۰ دقیقه بامداد به وقت محلی شرایط جوی هیروشیما ایده آل بود.

بمب افکن بی ۲۹ انولا گای(به افتخار مادر خلبان تیبتس این نام به هواپیما داده شده بود) از فرودگاه نظامی آمریکایی تینیان در مجمع الجزایر ماریان واقع در اقیانوس آرام به هوا برخاست.

خلبان تیبتس تنها فردی در این هواپیما بود که از ماهیت بمب ۴٫۵ تنی به نام «لیتل بوی» که حمل می کرد ، باخبر بود. در ساعت ۸ و ۹ دقیقه شهر هیروشیما از ورای ابرها پدیدار می شود.
در ساعت ۸ و ۱۵ دقیقه و ۱۷ ثانیه بمب رها می شود.

در این روز تابستانی بسیاری از مردم شهرهای نزدیک به هیروشیما آمده بودند تا به پاکسازی ویرانی های ناشی از بمباران چند روز پیش بپردازند.

جمعیت شهر در آن روز حدود ۳۵۰۰۰۰ نفر تخمین زده می شد ، با این که تابستان بود و دانشگاه ها و مدارس تعطیل بودند، اما هیچ یک از دانشجویان یا دانش آموزان به تعطیلات نرفته بودند.

دانش آموزان دختر و پسر به دلیل جنگ هر روز در کارخانه های نظامی کار می کردند ، یا به پاکسازی ویرانی های ناشی از بمباران ها می پرداختند. آنها از همه جا بی خبر نمی دانستند که تا ثانیه هایی دیگر چه فاجعه ای در انتظارشان است.

خلبان تیبتس پس از رهاکردن بمب اتمی به سرعت از محل دور شد و از فاصله ای دور از لحظه انفجار عکس گرفت و به پایگاه خود بازگشت.

انفجار ۴۳ ثانیه بعد در ارتفاع ۶۰۰ متری برفراز مرکز شهر هیروشیما رخ می دهد.پس از انفجار بمب اتمی ۳ تاثیر ویرانگر آن نمایان می شوند.

در نخستین میلیونیم ثانیه انرژی حرارتی در فضا آزاد شده و هوا در محوطه ای به شعاع یک کیلومتر به گلوله آتش مبدل می شود و حرارتی معادل چند میلیون درجه برای چند ثانیه برفراز هیروشیما آسمان را به آتش می کشد.

در زمین هنگام رسیدن هرم گرما درجه حرارت چندین هزار درجه سانتی گراد است. در شعاع یک کیلومتری ناگهان همه چیز بخار شده و به خاکستر تبدیل می شوند.

در محوطه ای به شعاع ۴ کیلومتر ساختمان ها و انسان ها ناگهان آتش می گیرند و در شعاع ۸ کیلومتری مردم دچار سوختگی های شدید درجه ۳ می شوند.

پس از حرارت ، نوبت موج انفجار است که تاثیر ویرانگر خود را نشان دهد به دلیل آزاد شدن گازهای بسیار گرم موج انفجار با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر در ساعت مشابه یک دیوار جامد هوا است که در شعاع ۲ کیلومتر همه چیز را به غبار تبدیل می کند.

از مجموع ۹۰ هزار ساختمان شهر هیروشیما ۶۲ هزار ساختمان به کلی از میان می روند.

سپس نوبت تاثیر سوم انفجار اتمی می رسد که در سال ۱۹۴۵ میلادی هنوز چندان شناخته شده نبود ، در حالیکه شاخصه ویژه انفجار هسته ای است ، تاثیر تشعشعات رادیواکتیو که موجب انواع سرطان ها ، بیماری های خونی و… می شود. این یکی از همه وحشتناک تر است زیرا آثار آن روزها ، ماه ها و حتی سال ها پس از انفجار خود را نشان می دهند.

بمب اتمی که برفراز هیروشیما منفجر شد را آمریکایی ها «لیتل بوی» نامیده بودند و قدرت آن معادل انفجار ۱۳ هزار تن تی ان تی بود.

در انفجار بمب اتمی ۸۰ هزار نفر از مردم هیروشیما کشته شده و ۷۰ هزار نفر مجروح می شوند که اغلب آنها نیز اندکی بعد جان خود را از دست می دهند.

این تلفات جدا از هزاران انسانی است که ماه ها و سال های بعد به دلیل تاثیر مواد رادیواکتیو در اثر ابتلا به بیماری سرطان و دیگر بیماری ها جان خود را از دست می دهند. حتی تا سال ها بعد از انفجار هزاران کودک ناقص الخلقه متولد شدند که سالهای زندگی را با رنج و درد به پایان رساندند.

روز بعد ،در روز ۹ اوت سال ۱۹۴۵ میلادی نوبت شهر ناگازاکی ژاپن می شود تا این بلای ساخته دست بشر را تجربه کند